![[-]](http://forum.goftareravan.com/images/collapse.png "[-]")
1393/12/3، 05:17 عصر
با سلام خدمت دوستان عزیز
ضرورتی پیش آمد که مطلبی را با شما درمیان بگذارم.
شکی نیست که بالابردن آگاهی جامعه نسبت به لکنت، یکی از بزرگترین آرزوهای ماست و هر حرکتی در این راستا، قطعاً مورد قبول همه خواهد بود.
از سوی دیگر ما به عنوان جامعه‌ی افراد دارای لکنت، چه در بنیاد گفتار روان و چه در سایر انجمن‌های موجود، تشکلی به‌وجود آورده‌ایم که حاصل آن بیان خواسته‌ها و نظرات‌مان به جامعه است. هر یک از ما، به عنوان یک فرد دارای لکنت، صاحب نظر و صاحب رای هستیم. ما در کنار جامعه‌ی گفتار درمانان، در راه هموار کردن مسیری هستیم که بهره‌ی آن قطعاً به نسل‌های بعدی خواهد رسید.
پس اگر روزی فردی قصد انجام حرکتی در مورد مشکل لکنت داشته‌باشد، ضروری‌ست که پیش از آن در این جمع مطرح شود.
ساخت فیلم در زمینه‌ی لکنت، قطعاً یک کار کارشناسی‌ست. حتماً باید گروهی متشکل از افراد دارای لکنت و کارشناسان گفتاردرمانی وحتا روانشناس و جامعه‌شناس نسبت به چگونگی ساخت آن اظهار نظر کنند.
هر یک از ما، نظراتی در این خصوص داریم که باید جمع‌بندی شده و به عنوان نظر نهایی در جمع کارشناسان گفته شود.
در حال حاضر سوالاتی وجود دارد که باید بین خودمان پاسخ مشترکی برای آنها پیدا کنیم:
- آیا بهترین راه برای آگاهی رسانی به جامعه، فیلم مستند است؟
- با توجه به اینکه فیلم مستند، نمایشِ قطعه‌ای از واقعیت است، آیا ما نسبت به نمایشِ این واقعیات به جامعه موافقت داریم؟
- آیا فقط قرار است افراد موفق در این فیلم به نمایش درآیند یا افرادی که لکنت، باعثِ برهم ریختگی زندگی‌شان شده هم در این فیلم حضور دارند؟ (توجه کنیم که فیلم مستند است و نشان دادنِ همه‌ی واقعیات از ملزومات خواهد بود)
- آیا دیدنِ لکنتِ فردی که مدت مدیدی‌ست تحتِ درمان است، برای کودکِ دارای لکنت مناسب است؟
- هنگامی که سازنده‌ی این مستند، که هیچ آشنایی تجربی و علمی‌ای با لکنت ندارد، از جلسات درمانی افراد فاقد صلاحیت و عوام فریب فیلمبرداری می‌کند، چه قصدی دارد؟ آیا ناخواسته آنها را تبلیغ نمی‌کند؟
- کدام گروهِ کارشناسی با این مستند همراهند؟
- اگر یکی از خواسته‌های فرد دارای لکنت این است که هنگام صحبت با لکنت، مورد تمسخر شنوندگان قرار نگیرد، کدام صحنه‌ی مستند می‌تواند این خواسته را برآورده کند؟
- نمایشِ فردی که با وجودِ معلولیت از هر دو پا، کوه‌نوردی می‌کند، بسیار زیبا و برانگیزاننده است. اما نشان دادنِ من، که با وجودِ لکنت می‌توانم سبزی خوردن بخرم یا با رییسم صحبت کنم، توهین به من نیست؟
سوالاتی از این دست، بسیارند.
فقط خواستم بگویم آگاه باشیم که ما در این زمان، به واسطه‌ی با هم بودنِ‌مان، باید تاثیرگذار باشیم.
نه تنها باید مسبب وقوعِ اتفاقات خوب شویم، که باید از بروز اتفاقات ناخوشایند جلوگیری کنیم.
در پایان از همه‌ی افرادی که این متن را می‌خوانند، خواهشمندم که نظرات‌شان را در این خصوص بیان کنند.
